x

Pierwszy w nowym, jubileuszowym sezonie Sinfonii Iuventus koncert w ramach cieszącego się uznaniem i powodzeniem cyklu „Nowa Miodowa. Sinfonia Iuventus” ponownie da okazję spotkania Orkiestry pod dyrekcją Marka Wroniszewskiego z utalentowanymi uczniami Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych Nr 1. Stanowi to szczególnie miłe wypełnienie misji Orkiestry wspierania i inspirowania młodych muzyków u progu ich kariery, dając im cenną możliwość współpracy z profesjonalnym (chociaż także młodym!) zespołem. Troje solistów: wiolonczelista Piotr Olesz, pianista Rio Ueyama i klarnecistka Maria Kazik, zaprezentuje się w bardzo interesującym i ambitnym repertuarze.

Pełen romantycznych uniesień i efektownej wirtuozerii Koncert wiolonczelowy h-moll Antonína Dvořáka od chwili swej premiery stał się pozycją ścisłego „kanonu” literatury na ten instrument, lecz… mógł nigdy nie powstać! Kompozytor bowiem długo żywił rezerwę wobec wiolonczeli, uważając ją za instrument stosowny głównie do gry orkiestrowej. W końcu uległ wieloletnim namowom wirtuoza Hanuša Wihana i w roku 1895 ukończył swe arcydzieło (w publicznym prawykonaniu w Londynie wziął ostatecznie udział nie Wihan, lecz Leo Stern).

Dwudziestopięcioletni Edvard Grieg, gdy tworzył swój Koncert fortepianowy a-moll, był młody, ale kroczył już samodzielną twórczą drogą, po tym, jak zdobył świetny warsztat w lipskim konserwatorium (tam też przeżył okres fascynacji muzyką Schumanna, czytelnej szczególnie w Koncercie) i odnalazł ideowy wektor dla swej twórczości w postaci inspiracji norweskim folklorem i epiką. Te elementy obecne są tu zwłaszcza w surowym, „północnym” i rapsodycznym charakterze części pierwszej oraz roztańczonych rytmach finału (korzystającym z rytmów tańców halling i springar). Prawykonanie koncertu w 1868 okazało się wielkim sukcesem, a dzieło wkrótce rozsławiło Griega w całej Europie, jednak nie skłoniło go to do tworzenia kolejnych utworów koncertowych, mimo ponawianych propozycji i zamówień. Pozostał jedynym jego utworem tego gatunku, a kompozytor skłaniał się później głównie ku wypowiedziom kameralnym, lirycznym – utworom fortepianowym i pieśniom.

Jeden z największych geniuszy opery, Gioachino Rossini, nie pozostawił po sobie wielu dzieł innych niż sceniczne, a nawet nieliczne z tej grupy także do oper często nawiązują. Skomponowane zapewne (1822) dla neapolitańskiego klarnecisty Alessandra Abate Introduzione, tema e variazioni na klarnet i orkiestrę, z typowym dla autora wdziękiem i humorem opracowują tematy z jego oper Mosè in Egitto i La donna del lago. [pmac]

Wstęp wolny
Wejściówki do odbioru w ZPSM Nr 1 w Warszawie od 17.10.2022 r.

Liczba miejsc ograniczona