13.07.2018 r. godz. 19.00

Młodzieńcza uwertura Polonia, dzieło dwudziestoletniego Richarda Wagnera powstała pod wpływem spontanicznego impulsu, wzruszenia, jakiego doznał obserwując festyn polskich uchodźców w Lipsku, w 1832 r., z okazji rocznicy Konstytucji 3 maja. Orkiestra wykonywała wówczas polskie pieśni narodowe, do których uczestnicy przyłączali się śpiewem. Kompozytor zanotował, że wielokrotnie słyszał tego dnia słowo (przytoczył je w polskim brzmieniu): „ojczyzna”. Ciekawie instrumentowana uwertura, efektowna choć jeszcze nie w pełni charakterystyczna dla dojrzałego stylu Wagnera, cytuje, m.in. melodię pieśni Witaj, majowa jutrzenko oraz Mazurka Dąbrowskiego.
Stosunkowo rzadko wykonywana III Symfonia D‑dur Piotra Czajkowskiego ukazuje 35-letniego kompozytora w chwili, gdy osiągnął techniczną perfekcję we władaniu orkiestrową materią, ale też wciąż jeszcze poszukiwał własnego stylu, skłaniając się bardziej ku nurtowi „międzynarodowemu”. Kolejne symfonie silniej już podkreślają rosyjski idiom, choć nie w stopniu tak intensywnym, jak u twórców tzw. Potężnej Gromadki (chętnie stawiającej Czajkowskiemu, czy później Antonowi Rubinsteinowi zarzut „kosmopolityzmu”). Tradycyjny, czteroczęściowy schemat cyklu zostaje tu poszerzony dodatkową częścią Alla tedesca o charakterze subtelnego walca, w finale zaś brzmią rytmy polonezowe. Czajkowski bardzo je lubił (wspaniałym przykładem jest m.in. sławny polonez z Eugeniusza Oniegina), ale nazwa „Symfonia polska” nadana przez krytyków brytyjskich, raczej nie odpowiada intencjom autora, lojalnego poddanego Romanowów, obojętnego na los zniewolonej przez nich Polski. Po prostu polonez był w ówczesnej Rosji bardzo popularny i został „zaanektowany” jako symbol dworskiego splendoru, ale chodziło tu o dwór carów…
Dojrzały, komponowany przez wiele lat II Koncert skrzypcowy d‑moll Henryka Wieniawskiego, należy do dziś do najbardziej popularnych pozycji wiolinistycznego repertuaru swojej epoki. Wielki skrzypek komponował go dla siebie, wykorzystał więc przebogatą paletę dostępnych sobie środków skrzypcowej wirtuozerii, tak podziwianych na estradach całego świata, ale nie tylko popis jest tu ważny. W młodzieńczym, arcytrudnym Koncercie fis-moll jest on jeszcze bardziej eksponowany. Wieniawski słynął też z gry zachwycającej śpiewnością i liryzmem, więc także te cechy są tu obecne, zwłaszcza w uroczej Romancy. Wykonawczynią będzie Małgorzata Wasiucionek, ceniona solistka i kameralistka, absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w klasie prof. Romana Lasockiego; studiowała również w Mozarteum w Salzburgu w klasie prof. Pierre’a Amoyala, jest też laureatką wielu prestiżowych konkursów.

Wykonawcy:
Małgorzata Wasiucionek | skrzypce
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
Matteo Pagliari | dyrygent

Program:
Ryszard Wagner | „Polonia” Uwertura na orkiestrę (WWV 39)
Henryk Wieniawski | Koncert skrzypcowy d-moll op. 22
Piotr Czajkowski | III Symfonia D-dur „Polska” op. 29

koncert bez przerwy

20.07.2018 r., godz. 19.00

Choć Symfonia „Polonia” należy do największych osiągnięć Ignacego Jana Paderewskiego (zarazem jest jednym z jego ostatnich dzieł, po niej niemal zaniechał tworzenia kolejnych, poświęcając się działalności politycznej i koncertowej, można ją usłyszeć stosunkowo rzadko, głównie z powodu ogromnej, wymagającej obsady i potężnych rozmiarów dzieła. Symfoniczny fresk w trzech częściach (planowane były cztery) to utwór programowy, którym kompozytor pragnął uczcić 40-lecie tragicznego Powstania Styczniowego. Podobnie jak inspirujące Paderewskiego, przejmujące grafiki Artura Grottgera, dzieło maluje posępnymi tematami, cierpienie narodu pod jarzmem zaborów, ale też przywołuje echa dawnej chwały, zaś finał daje nadzieję na niepodległość, cytując m.in. Mazurka Dąbrowskiego. Utwór miał swą premierę w Bostonie w 1909 r., a polska publiczność mogła go usłyszeć w kolejnym roku.
Stosunkowo mało znany poemat symfoniczny Polonia Edwarda Elgara (1915) powstał z inicjatywy Emila Młynarskiego i został dedykowany Paderewskiemu (zawiera cytat z jego Fantasie Polonaise, obok nawiązań do Chopina, polskiego hymnu oraz Warszawianki i in.); jego wykonania miały wspierać fundusz dla polskich ofiar wojny (Polish Victims’ Relief Fund), powołany z inicjatywy H. Sienkiewicza oraz I. J. Paderewskiego. Uroczystym koncertem w londyńskiej Queen’s Hall 6 lipca 1915 dyrygował Thomas Beecham lecz do poprowadzenia Polonii zaproszono samego kompozytora.

Wykonawcy:
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
Su-Han Yang | dyrygent

Program:
Edward Elgar | Preludium symfoniczne „Polonia” op. 76
Ignacy Jan Paderewski | Symfonia h-moll op. 24 „Polonia”

koncert bez przerwy

Więcej szczegółów na stronie: http://www.fmp.org.pl/

Zapraszamy!