Rada artystyczna - Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus

Występował niemal we wszystkich ośrodkach muzycznych Europy, Azji, Australii i obu Ameryk. W ostatnich sezonach poprowadził m.in. orkiestrę La Scali w Mediolanie, BBC Symphony (Londyn), Filharmonii Petersburskiej, Cleveland Orchestra, Yomiuri Nippon Symphony Orchestra (Tokio), Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra, Budapest Festival Orchestra, Orquesta Nacional de España w Madrycie, Berner Symphonieorchester, China Philharmonic (Pekin), Shanghai Symphony Orchestra, Colorado Symphony Orchestra (Denver), New Zealand Symphony Orchestra, orkiestrę Teatro Colón (Buenos Aires), Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, Royal Philharmonic Orchestra (festiwal w Montreux), orkiestry w Lyonie, Liège, Brukseli, São Paulo, Bilbao, Barcelonie i Sewilli.

Jego nagrania znajdują się na ponad 200 płytach, które otrzymały liczne nagrody (m.in. Grammy Award 2013 oraz sześć innych nominacji do tej nagrody, Diapason d’Or i Grand Prix de la Nouvelle Académie du Disque, Cannes Classical Award, Choc du Monde de la Musique, cztery polskie Fryderyki). Nagrania obejmują dzieła najwybitniejszych polskich kompozytorów, a także utwory literatury światowej m.in. przyjęte z wielkim uznaniem krytyków interpretacje dzieła Bedřicha Smetany, Antonína Dvořáka, Roberta Schumanna, Johannes Brahmsa, Gustava Mahlera i Richarda Straussa. Antoni Wit należy do nielicznego grona artystów, których płyty sprzedano w łącznym nakładzie niemal sześciu milionów egzemplarzy.

Zajmował się także pedagogiką na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, ma tytuł profesora. Do jego wychowanków należą m.in. Krzysztof Urbański, Michał Dworzyński, Rafał Janiak, Maja Metelska i Dawid Runtz. Jest profesorem honorowym UMFC oraz Keimyung University (Korea Południowa). Wśród jego doktorantów oprócz wymienionych absolwentów są także Łukasz Borowicz, Jakub Chrenowicz i Wojciech Rodek

Od 1968 występował w duecie z Jerzym Marchwińskim, uprawiał też kameralistykę wraz ze Stefanem Kamasą, Romanem Jabłońskim i Jerzym Marchwińskim jako członek Kwartetu Polskiego Radia i Telewizji. Grał z takimi orkiestrami, jak m.in. Filharmonia Berlińska, Chicago Symphony, Minneapolis, London Symphony, Concertgebouw Amsterdam, English Chamber Orchestra i inne. Występuje na takich festiwalach muzycznych, jak w Lucernie, Bordeaux, Berlinie, Brighton, Pradze, Barcelonie, Warszawie i w wielu innych. W 1970 roku wziął udział w wielkim festiwalu muzycznym Beethovenfest w Bonn, poświęconym Beethovenowi w dwusetną rocznicę urodzin.

Dokonał wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W jego dorobku nagraniowym można wymienić m.in. koncerty Vivaldiego, Mozarta, Mendelssohna, Głazunowa, Lalo, Bartóka, Prokofiewa, Beethovena, Brahmsa, Karłowicza, Pendereckiego, Hindemitha, Szymanowskiego i innych. Nagrał też wiele sonat i utworów wirtuozowskich. Jest także cenionym kameralistą. Wziął udział w nagraniach polskiej muzyki współczesnej (Penderecki, Lutosławski, Knapik, Bloch, Jabłoński i inni). Za nagranie wszystkich utworów Karola Szymanowskiego otrzymał nagrodę specjalną Polskiego Radia. Również za nagranie dwóch koncertów Szymanowskiego otrzymał w Paryżu w 1981 roku nagrodę Grand Prix du Disque. Za granicą często wykonuje utwory polskich kompozytorów. Był pierwszym po Sternie wykonawcą I koncertu Krzysztofa Pendereckiego – grał ten utwór wielokrotnie w Europie i Ameryce Północnej, głównie pod batutą kompozytora. Wziął udział w wielu tournée zagranicznych z polskimi orkiestrami. Jest blisko związany z Filharmonią Narodową, gdzie sprawował etat solisty w latach 1984-2022, tj. do likwidacji tego stanowiska. Z tą też orkiestrą głównie pod batutą Witolda Rowickiego, a później Kazimierza Korda objechał wielokrotnie niemal cały świat.

Od 1994 roku jest profesorem Akademii Muzycznej (później Uniwersytetu Muzycznego) im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Otrzymał wiele wyróżnień, m.in. nagrody Ministra Kultury i Sztuki, nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi w propagowaniu kultury polskiej za granicą, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, wiele tytułów honorowych oraz odznaczeń okolicznościowych. W 2014 otrzymał Złotego Fryderyka za całokształt osiągnięć muzycznych i wkład w rozwój polskiej muzyki (wcześniej trzy Fryderyki w różnych kategoriach). Jest doktorem honoris causa Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Jest redaktorem serii publikacji naukowych wieńczących coroczne konferencje chopinowskie oraz współtwórcą serii wydawniczej Dzieła Chopina. Wydanie faksymilowe. Jego badania naukowe skupiają się wokół dzieła Fryderyka Chopina oraz metod analizy muzyki tonalnej.

Za organizację XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 2015 roku otrzymał wiele prestiżowych nagród, w tym m.in.: Kamień Milowy Forbesa 2016 w kategorii Kultura, Nagrodę Cypriana Kamila Norwida 2016 w kategorii Muzyka. W imieniu Instytutu odebrał nagrodę Mobile Trends Awards 2015 za najlepszą aplikację mobilną (aplikacja Konkurs Chopinowski) oraz nagrodę specjalną TVP Polonia 2016 „Za zasługi dla Polski i Polaków poza granicami kraju”. W 2015 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Lwa Fińskiego oraz odznaczenie Oficera Orderu Leopolda nadane przez Królestwo Belgii. Kolejna edycja Konkursu Chopinowskiego organizowana przez Instytut w 2021 roku przyniosła Instytutowi nagrodę Koryfeusza Muzyki Polskiej 2022 w kategorii Wydarzenie Roku za szeroki dostęp do przesłuchań konkursowych i różnorodne platformy cyfrowe oraz nagrodę prestiżowych targów muzycznych Cremona Musica Award za komunikację i promocję XVIII Konkursu Chopinowskiego. W 2021 roku Artur Szklener odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W latach 2017-2019 był koordynatorem Ogólnopolskiej Konferencji Kultury organizowanej przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina na zlecenie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W wyniku przeprowadzonej środowiskowej debaty powstał projekt ustawy o uprawnieniach artystów zawodowych, który odpowiada na potrzeby artystów i twórców, konstytuując ich miejsce w państwowym systemie społecznym.

Do licznych interpretatorów muzyki Miłosza Bembinowa należą m.in. tacy artyści, jak Jerzy Maksymiuk, Agnieszka Duczmal, Wiesław Ochman oraz zespoły The King’s Singers, BBC Singers, Chóry: Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Narodowego Forum Muzyki czy Filharmonii Narodowej.

Jako dyrygent Miłosz Bembinow współpracował z wieloma orkiestrami i dokonał licznych prawykonań oraz nagrań utworów polskich kompozytorów muzyki współczesnej. W latach 2000-2007 był kierownikiem muzycznym współzałożonej przez siebie Orkiestry Kameralnej Forum Ensemble. W sezonach 2004-2006 był kierownikiem muzycznym operetki Kraina Uśmiechu Franza Lehára oraz dyrygentem musicalu West Side Story Leonarda Bernsteina w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Od blisko dziesięciu lat ściśle współpracuje z Filharmonią im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie, z którą nagrał dwie bestsellerowe płyty I żyli długo i w Szczecinie.

Od blisko dwudziestu pięciu lat Bembinow jest animatorem życia muzycznego, działaczem szeregu stowarzyszeń, fundacji i instytucji – w tym Związku Kompozytorów Polskich (delegat do europejskiej federacji ECSA – European Composer and Songwriter Alliance), Fundacji Music Export Poland (Przewodniczący Rady Fundacji) czy Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina (członek Rady Uczelni, Senator). Od czerwca 2022 pełni funkcję Przewodniczącego Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

W latach 2005-2012 pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Naczelnego Warszawskiej Opery Kameralnej, a w latach 2003-2005 był Pełnomocnikiem Dyrektora Warszawskiej Opery Kameralnej do spraw Ody do Europy – Sezonu Muzycznego Zjednoczonej Europy w WOK. W latach 1992-2017 był solistą (tenor) Warszawskiej Opery Kameralnej, w której wykonał ponad 40 ról, m.in. w operach Wolfganga Amadeusa Mozarta, Gioachina Rossiniego, Piotra Czajkowskiego, Giuseppe Verdiego, Igora Strawińskiego, Benjamina Brittena, Victora Ullmanna. Wykonywał również partie w operach barokowych Claudio Monteverdiego, Jacopo Periego, Jeana-Baptiste Lylly’ego, Baldassare’a Galuppiego. Wziął udział w prapremierach oper Zygmunta Krauzego i Bernadetty Matuszczak. Był asystentem reżysera Ryszarda Peryta.

Wykonywał partie solowe w oratoriach Johanna Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Josepha Haydna, Gioachina Rossiniego. Współpracował jako solista z Operą Bałtycką w Gdańsku, Operą Krakowską, Teatrem Wielkim w Warszawie, Teatro di San Carlo w Neapolu oraz wieloma polskimi filharmoniami. Brał udział w Rosenheimer Operntage (Niemcy) i Tiroler Festspiele Erl (Austria).

Od 1988 roku jest solistą i managerem Filharmonii im. Romualda Traugutta – grupy śpiewaków, muzyków i aktorów – propagującej polską muzykę, w szczególności patriotyczną. Od 1999 roku – po śmierci jej założyciela Tadeusza Kaczyńskiego – kieruje Fundacją Filharmonia im. Romualda Traugutta. Jako jej dyrektor jest organizatorem Festiwali Pieśni Kompozytorów Polskich, Festiwali Pieśni Europejskiej, Wieczorów z Poezją Polską, Salonów Artystycznych, Festiwali Pasyjnych Crucifixus est i  Festiwali Bożonarodzeniowych Incarnatus est. Jest producentem i wykonawcą nagrań z polskimi pieśniami patriotycznymi.

Dokonał nagrań m.in. dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej. Koncertował i występował na scenach Niemiec, Holandii, Francji, Włoch, Hiszpanii, Austrii, Szwajcarii, USA, Kanady, Libanu, Omanu i Japonii. W 2005 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Przygodę z muzyką i organizowaniem życia muzycznego rozpoczął w chórach Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia” im. Piotra Maszyńskiego w Warszawie, gdzie w latach 1974-1990 śpiewał w zespołach chłopięcych i młodzieżowym, a także organizował koncerty krajowe i zagraniczne oraz wizyty zaprzyjaźnionych chórów zagranicznych.