x

Podczas ostatniego w tym sezonie koncertu edukacyjnego z cyku „Nowa Miodowa – Sinfonia Iuventus”, zainaugurowanego w październiku 2021 roku, zaprezentują się ponownie wirtuozi bardzo młodzi, ale legitymujący się już ważkim dorobkiem konkursowym, koncertowymi doświadczeniami, przede wszystkim zaś – niepospolitą skalą swych talentów.

Rozpoczynające koncert efektowne scherzo symfoniczne Stańczyk Ludomira Różyckiego z 1900 roku nawiązuje do sławnego obrazu Matejki i dziejów błazna polskich królów (w krakowskie milieu wprowadza tu motyw krakowiaka).

III Koncert fortepianowy Beethovena (1800), jego jedyny w minorowej tonacji c-moll, to wyraz poszukiwań nowej, indywidualnej ekspresji, otwierającej wraz z nowym stuleciem nowy rozdział twórczości ostatniego z klasyków. Właśnie warstwa wyrazowa zdeterminowana wyborem tonacji, pełna namiętnego patosu i „preromantyczna”, jest najbardziej charakterystycznym rysem tego arcydzieła, lecz także na poziomie formalnym odnajdziemy wiele ważkich innowacji. Zmieniają się tu też – na bardziej partnerskie – relacje między solistą a orkiestrą. Finałowe rondo podejmuje heroiczny ton części pierwszej i stopniowo go łagodzi, prowadząc przez liczne skontrastowane epizody ku durowej kodzie.

Pełen romantycznych uniesień i efektownej wirtuozerii Koncert wiolonczelowy h-moll Dvořáka od chwili swej premiery stał się pozycją „kanonu” literatury na ten instrument, lecz mógł nigdy nie powstać, kompozytor bowiem żywił długo rezerwę wobec wiolonczeli, uważając ją za instrument stosowny głównie do gry orkiestrowej. W końcu uległ wieloletnim namowom wirtuoza Hanuša Wihana i w roku 1895 ukończył swe arcydzieło (w publicznym prawykonaniu w Londynie wziął ostatecznie udział nie Wihan, lecz Leo Stern).

Sukces sławnego Ebony concerto, które Igor Strawiński skomponował dla wirtuoza klarnetu i saksofonu Woody’ego Hermana, zainspirował jego konkurenta Benny’ego Goodmana, który wkrótce potem (1949) zamówił dla siebie koncert u amerykańskiego kompozytora Aarona Coplanda. Także to dzieło – chociaż na inne sposoby – łączy światy klasyki i jazzu. Niekonwencjonalna budowa obejmuje dwa odcinki połączone attaca wirtuozowską kadencją klarnetu. Pierwszy naznaczony jest, jak mówił sam autor, „gorzko-słodkim liryzmem”, drugi eksponuje motywy muzyki latynoamerykańskiej (utwór powstawał podczas pobytu Coplanda w Rio de Janeiro) i jazzu.

Koncert poprowadzi Anna Sułkowska-Migoń, współpracująca z naszą Orkiestrą w ramach programu „Dyrygent-Rezydent” Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca. Artystka kontynuuje studia magisterskie w zakresie dyrygentury symfonicznej w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie Łukasza Borowicza. Jest laureatką Taki Alsop Fellowship Award Recipient. Jako chórmistrzyni była stypendystką Noël Minet Fund Scholarship oraz finalistką Międzynarodowego Konkursu Chórmistrzów w Parmie. W 2022 zwyciężyła w konkursie dyrygenckim dla kobiet La Maestra 2022 organizowanym przez Philharmonie de Paris oraz Paris Mozart Orchestra. Prowadzi chór Ars Cameralis w Krakowie i pełni funkcję asystenta w Chórze Chłopięcym Filharmonii Krakowskiej. Współpracowała z wieloma dyrygentami oraz polskimi orkiestrami, a także była uczestniczką kursów mistrzowskich.

Koncert współorganizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego „Dyrygent-rezydent”, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Darmowe wejściówki dostępne w Kancelarii Szkoły od 30 maja 2022