Festiwal Sztuka Źle Obecna powołany do życia przez Biuro Wydarzeń Kulturalnych Instytutu Pamięci Narodowej – powstał z myślą o tym, aby promować kulturę muzyczną, literacką, malarską, która w przeszłości ze względu na posiadane pierwiastki wolności, niezależności i po prostu polskości była przez władze zaborcze, totalitarne i rządy komunistyczne PRL wykluczona i cenzurowana.
Do 1956 roku, a często i dłużej, szerokie grono artystów zmuszone było ze względów ideologicznych do tworzenia sztuki w sposób skrępowany, często decydowali się na emigrację jako akt protestu wobec władz komunistycznych.
Tegoroczna edycja przynosi kolejną nową porcję muzyki polskich kompozytorów, których twórczość mimo, że już dawno niezakazana, to jednak w dużym stopniu nieznana i niewykonywana.
Polska muzyka na emigracji była niezwykle różnorodna. Wiązało się to przede wszystkim z różnymi prądami kompozytorskimi, które zaczęły po II wojnie światowej zmieniać oblicze muzyki na całym świecie. Dodatkowo polscy kompozytorzy rozproszeni w różnych krajach wolnego zachodu byli pod wpływem różnych koncepcji i środowisk muzycznych. Wszystkie te aspekty razem wzięte dawały niezwykłą mieszankę niczym nieskrępowanej polskiej twórczości, która właśnie przez ten intelektualny element niezależności była wrogim elementem dla komunistów w powojennej historii Polski, szczególnie do 1956 roku.
Nie inaczej było z Tansmanem, Warsem i Maciejewskim, których utwory usłyszmy podczas koncertu. To trzy różnorodne symfoniczne krajobrazy. Muzyka mieniąca się orkiestracją niczym blaskiem hollywoodzkich jupiterów, a przy tym niezwykle szerokie i świeże brzmienie jak gdyby skandynawskiego nadmorskiego horyzontu.
