Cykl koncertów "Nowa Miodowa. Sinfonia Iuventus" to wspólna inicjatywa Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych Nr 1 w Warszawie oraz Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa, która już czwarty sezon cieszy się niesłabnącą popularnością wśród publiczności. Projekt powstał z myślą o wspieraniu młodych muzyków stojących u progu kariery. Każdy z koncertów to okazja, by zaprezentowali swój rozwijający się warsztat i dojrzałość interpretacyjną w profesjonalnych warunkach scenicznych. Występy te pozwalają także Orkiestrze na aktywny udział w procesie kształcenia nowych pokoleń artystów, dając im wsparcie i doświadczenie współpracy z dużym zespołem. Projekt ma na celu łączenie edukacji muzycznej z praktyką sceniczną oraz promowanie utalentowanych wykonawców, którzy coraz częściej zdobywają uznanie w krajowych i międzynarodowych konkursach.
Concertino Es-dur Webera należy do szczególnie lubianych pozycji klarnetowego repertuaru. Zdrobniała nazwa nie oznacza tu utworu uproszczonego technicznie, "dla amatorów" (pierwszym wykonawcą był wybitny wirtuoz, Heinrich Bärmann), lecz mniejszych rozmiarów, jednoczęściowy, w formie tematu z błyskotliwymi wariacjami, które pozwalają pokazać zarówno biegłość, jak i śpiewność klarnetu oraz bogactwo jego rejestrowych barw.
Niemal dziś zapomniany Carl Reinecke należał do najbardziej prominentnych postaci życia muzycznego swej epoki, jako ceniony kompozytor i wykładowca konserwatorium w Lipsku przez wiele dekad. Szczególnie intensywnie poświęcił się komponowaniu w późnym wieku, po przejściu na emeryturę – miał 77 lat i do śmierci w wieku lat 86 stworzył ponad 300 znaczących dzieł! Właśnie do tej grupy późnych owoców jego talentu należy Koncert fletowy D‑dur. Chociaż powstał już w XX wieku (1908) oddaje hołd mistrzom młodości autora, zwłaszcza Mendelssohnowi, ale też zaprzyjaźnionemu Brahmsowi. W tym pełnym ciepła i pogodnej nostalgii, fakturalnie bogatym utworze widzieć można ostatni z (niezbyt zresztą licznych) koncertów romantycznych na flet, a zarazem doskonałą retrospekcję pełnego wdzięku, wirtuozerii i ekspresji stylu właściwego muzyce poprzedniego stulecia na ten instrument.
Grażyna Bacewicz była cenioną, koncertującą skrzypaczką, m.in. wykonawczynią dzieł Karola Szymanowskiego. W jej III koncercie skrzypcowym (1948) stworzonym z doskonałą znajomością wszystkich tajników wiolinistyki można usłyszeć pewne echa jego stylu, ale też wyraźne indywidualne rysy: klasycyzującą klarowność formy, upodobanie do żywych, wyrazistych rytmów i melodii, tu kreatywnie inspirowanych folklorem Podhala.
Należący do szczególnie cenionych współczesnych twórców muzyki religijnej Paweł Łukaszewski ma także w dorobku szereg dzieł kameralnych i orkiestrowych. Absolwent studiów wiolonczelowych w swej ekspresyjnej, czteroczęściowej Sinfonietta per archi (2004) o dramatycznych częściach skrajnych, mrocznej oraz tajemniczej części wolnej oraz motorycznym scherzem, ze znawstwem eksploruje brzmienia smyczkowego zespołu.
Klaudia Mazur prowadząca koncert to dyrygentka i perkusistka, od 2017 r. związana z Filharmonią Łódzką jako muzyk orkiestrowy, współpracowała z wieloma filharmoniami i orkiestrami w Polsce i za granicą. Na swym koncie ma liczne prawykonania dzieł kompozytorów współczesnych.
